Super User

Σάββατο, 29 Οκτωβρίου 2016 18:07

Όμορφες εικόνες από χωριά του Ξηρομέρου

Όμορφες εικόνες έστειλε φίλος του xiromeronews από τα χωριά του Ξηρομέρου, Βλυζιανά –Βασιλόπουλο-Καραϊσκάκη-Αστακό και έκανε και το παρακάτω σχόλιο: «Το Ξηρόμερο είναι γεμάτο από όμορφα μέρη, είναι τόσο όμορφα που κάποιες φορές δεν το πιστεύεις ότι υπάρχουν διπλά σου και δεν τα έχεις δει ποτέ»

agriniopress.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΞΗΡΟΜΕΡΟ ΦΥΣΗ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 2016 18:27

Ο Ερτίλ Κονταξίου ντύθηκε… φαντάρος και κάνει κόλπα με την μπάλα (VIDEO)!

Ο Ερτίλ Κονταξίου, από το Αγρίνιο, ντύθηκε φαντάρος, πήρε μια μπάλα και… άρχισε τα κόλπα! Freestyle Football από φαντάρο λοιπόν, στο νέο βιντεάκι που ετοίμασε ο τεχνίτης νεαρός από το Αγρίνιο που είναι Πρωταθλητής Ελλάδας στο συγκεκριμένο άθλημα.

Δείτε το σχετικό βίντεο.

agriniovoice.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 2016 18:23

Ταξίδι στο χθες: Ένα συλλεκτικό φωτογραφικό λεύκωμα από Ευρυτανία και Αιτωλοακαρνανία

Αν σας αρέσουν οι παλιές φωτογραφίες αυτό το λεύκωμα θα το λατρέψετε,οι πιο πολλές φωτογραφίες έχουν δει σπάνια το φως της δημοσιότητας. Δείτε πως ήταν τα χωριά στην Ευρυτανία πριν το φράγμα των Κρεμαστών,φωτογραφίες απ΄την κατασκευή του φράγματος,από την παλιά γέφυρα Τατάρνας,από τα χωριά που «πνίγηκαν» στην λίμνη, από τον Προυσσό και το Καρπενήσι και άλλες πολλές!

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ FACEBOOK ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΓΕΦΥΡΑΣ ΜΑΝΩΛΗ

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΥΣΣΟ 1960

ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ ΠΛΑΤΕΙΑ 1908

ΜΟΝΗ ΠΡΟΥΣΣΟΥ

ΠΑΛΙΑ ΒΙΝΑΝΗ

ΠΑΛΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΣΙΔΗΡΑ

ΠΑΛΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΤΑΤΑΡΝΑΣ

ΠΑΛΙΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΑΤΑΡΝΑΣ 1895

ΠΕΡΑΣΜΑ-ΠΡΟΥΣΟΥ-1893-1895-ΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΠΕΠΠΑΣ

ΤΡΙΚΛΙΝΟ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΥΔΡΟΜΗΛΟΙ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ

ΦΡΑΓΜΑ-ΚΡΕΜΑΣΤΩΝ-ΓΑΛΑΡΙΕΣ-1964.

ΧΑΡΤΗΣ-ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ-1927

ΧΩΡΙΟ ΕΠΙΣΚΟΠΗ

ΧΩΡΙΟ ΣΙΔΗΡΑ

radioaetos.com

Κατηγορία Θέματα απο Ευρυτανία

Ετικέτες

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 23 Οκτωβρίου 2016 21:20

Μια αναδρομή στο παλιό και ρομαντικό Παναιτώλιο

Ένα ταξίδι στο παλιό Παναιτώλιο μέσα από στιγμές της καθημερινότητας μιας άλλης εποχής…

Γυρίσαμε τον χρόνο πίσω και πήγαμε σε ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από το Αγρίνιο, το Παναιτώλιο, όπου οι κάτοικοι απολάμβαναν τις βόλτες στη φύση, γλεντούσαν με παραδοσιακό πάντα τρόπο και με χαμόγελα προσπαθούσαν να υπερνικήσουν τις αντιξοότητες της εποχής.

g-epidixis

Γυμναστικές επιδείξεις

pik-nik

Για φαγητό στην εξοχή το 1955

lontza

Κορίτσια στη λόντζα

katalogos4

Στα Αμπάρια, νεαροί του 1950

Φωτογραφικό υλικό: oldpanaitolio.blogspot.gr

αναδημοσίευση απο http://iaitoloakarnania.gr/

Απολαύστε το βίντεο του Σάκη Μπιρμπίλη:

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 23 Οκτωβρίου 2016 21:15

Κελί-Ι.Μ. Ζωοδόχου πηγής (Γαβαλού)

Το νέο βίντεο του Ανδρέα Κουτσοθανάση αφορά το μοναστήρι που είναι ευρέως γνωστό με την ονομασία ''Κελί ή Κελλάκι''.

Η ευρύτερη περιοχή αποτελούσε λημέρι του μεγάλου οπλαρχηγού της Ρούμελης κατά τον αγώνα της απελευθέρωσης από τον Τούρκικο ζυγό και ηγέτη της Τρίτης φάλαγγας κατά την έξοδο του Μεσολογγίου Δημητρίου Μακρή ο οποίος ήταν θρέμμα της Γαβαλούς.

Πίσω από το Ιερό του Καθολικού βρίσκεται ο τάφος του τελευταίου μοναχού που εγκαταβίωσε στην Ιερά Μονή, μοναχού Ησαΐα (+1943).

Από τότε και μετά έσβησε ο μοναχισμός από την Μονή και για ένα διάστημα εγκαταστάθηκε εκεί μια φτωχή οικογένεια από το χωριό της Γαβαλούς με διακόνημά τους την συντήρηση του χώρου και την διατήρηση της ζωής στο πάλε ποτέ ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας της Κελιώτισας.
Σήμερα από την Ιερά Μονή σώζεται μόνο το επιβλητικό πέτρινο σταυροειδή με τρούλο Καθολικό της χτισμένο το 1788 και προσφάτως ανακαινισμένο.

Κοντά στο Καθολικό βρίσκεται και ένα κτήριο στο οποίο φιλοξενούνται προσκυνητές καθώς και μια πηγή που δροσίζει τους επισκέπτες.
Κάθε χρόνο πλήθος κόσμου καταφθάνουν από νωρίς το απόγευμα της παραμονής στις 22 Αυγούστου από όλη την ευρύτερη περιοχή της Μακρυνείας καθιστώντας το ως μεγάλο προσκύνημα μιας και αυτό το διήμερο χιλιάδες προσκυνητές προστρέχουν στην Χάρη της Κελιώτισας.

Τοποθεσία:
38°29'1.82"Β
21°31'36.88"Α

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου 2016 18:50

Από το Σκάλωμα Δραγαμέστου στην κωμόπολη του Αστακού

Οι απαρχές του Αστακού μέσα από μια μοναδική προσέγγιση του ιστορικού Γιάννη Δημητρούκα.

Στα παράλια της δυτικής και βορειοδυτικής Στερεάς Ελλάδας, μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (18/30 Αυγούστου 1832), με το οποίο ιδρύθηκε ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος, υπήρχε ένας αριθμός από σκάλες, δηλ. επίνεια που διέθεταν συνήθως ένα τραχύ μόλο (αποβάθρα), ένα τελωνείο/dogana και αποθήκες/μαγαζιά. Οι σκάλες εξελίχθηκαν βαθμιαία σε εμπορικά λιμάνια.

Πρόκειται για τις κωμοπόλεις Καρβασαρά (σήμερα Αμφιλοχία), Ζαβέρδα (σήμερα Πάλαιρος), Μύτικα και Αστακό. Η τελευταία προήλθε από τη σκάλα Δραγαμέστου (scala di Dragomestre), που δεσπόζει στην ιστορία της περιοχής από τα ύστερα βυζαντινά χρόνια μέχρι την απελευθέρωσή της από την οθωμανική κυριαρχία.

Η κωμόπολη χτίστηκε στο χαμηλότερο μέρος της πλαγιάς της Βελούτσας μεταξύ λιμανιού και αποθηκών (magazines) στο μυχό του Κόλπου, αφενός, και του οικισμού Λούτσαινα (Lutziana), αφετέρου, ο οποίος κατά τον περιηγητήM. W. Leake (πέρασε από τη Σκάλα στις 04.04.1809), απείχε…

*************************
*1: Για την παλαιότερη ιστορία και τα μνημεία του Δραγαμέστου, πβ. Ph. Soustal – J. Koder, Nikopolis und Kephallenia, TIB 3 (Denkschriften, phil.-hist. Kl., 150), Wien 1981, σσ. 86, 144. Α. Δ. Παλιούρας, Βυζαντινή Αιτωλοακαρνανία. Συμβολή στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή τέχνη, εκδόσεις Αρσινόη, Αθήνα 1985, σσ. 35, 38, 299-300. Σπ. Ασωνίτης, Το Νότιο Ιόνιο κατά τον ‘Οψιμο Μεσαίωνα, Κομητεία Κεφαλληνίας, Δουκάτο Λευκάδας, Αιτωλοακαρνανία, εκδόσεις Ergo, Αθήνα 2005, σποράδην, καθώς και Ι. Δημητρούκας, Ιστορία του Δραγαμέστου/Αστακού και της περιοχής του στα Νεότερα Χρόνια, Αθήνα 2010.
*************************

… περίπου μισό μίλι (750 μ.) από τις αποθήκες *2. Όπως προκύπτει από επιστολή του Λουριώτη στο Μαυροκορδάτο (17.01.1828), προφανώς στα τέλη του 1827 οάγγλος αρχιστράτηγος Richard Church οχύρωσε τη σκάλα, δημιουργώντας τρεις οχυρές ζώνες.

Οι δύο πρώτες περιχαρακώθηκαν με τάφρους (χαντάκια). Η πρώτη ζώνη περιέκλειε τις αποθήκες (μαγαζιά) στην ακροθαλασσιά και η δεύτερη ζώνη την κούλια (πυργόσπιτο) του Καρούσου και τα λοιπά κτίρια του σκαλώματος.

Ο Καρούσος πιθανότατα ταυτίζεται με τον κοτζάμπαση του Δραγαμέστου Φωτεινό Καρούσο που έζησε το αργότερο μέχρι το 1822. Στην κούλια ίσως διέμενε η φρουρά της δουγάνας, αν κρίνουμε από την ανάλογη περίπτωση του Λουτρακίου στον Αμβρακικό. Εδώ βρισκόταν η κατοικία του οπλαρχηγούΒαρνακιώτη.

Αγνοούμε πόσα και ποια ήταν τα υπόλοιπα κτίρια. Η τρίτη οχυρωματική ζώνη περιλάμβανε ένα καστέλι που χτίστηκε στον ανήφορο ανάμεσα στην κούλια του Καρούσου και τη Μαυρομπολού, νερομάνα που έδωσε αργότερα το όνομα στην ομώνυμη συνοικία *3.

Τα εδαφικά, οικονομικά και κλιματικά δεδομένα της πόλης εκπλήρωναν εν μέρει μόνο τις προϋποθέσεις που απαιτούσε το Β. Δ. 19 της 15ης/27ης Μαΐου 1835 *4.

Σε αντίθεση με τον αρχαίο Αστακό και το μεσαιωνικό και νεότερο Δραγαμέστο που ήταν χτισμένα σε υψόμετρο και είχαν υγιές (ξερό και δροσερό) κλίμα, η θέση της νεότερης πόλης ήταν χαμηλή και νοσηρή, εξαιτίας των ελών που κάλυπταν το άκρο της κοιλάδας προς τη Χαλκίτσα (άρθρο 2). Με εξαίρεση τη θαλάσσια πρόσοψη της πόλης και…

*************************
*2: M. W. Leake, Travels in Northern Greece, London 1835, vol. IV, σ. 5: Tragamésti, Vasilópulo, and Lutzianá, three villages occupying lofty situations on the northern side of the valley.[…] Lutzianá is about half a mile from the magazines at the head of the bay.
*3: Δ. Μιτάκης, Ο στρατηγός Δημοτσέλιος, σσ. 418-419. Πβλ. Ι. Δημητρούκας, Ιστορία του Δραγαμέστου/Αστακού … ό. π., σ. 142.
*4: Ἐφημερὶς τῆς Κυβερνήσεως τοῡ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, ἀρ. 19 (15/27.05.1835), σσ. 153-154.
*************************

… μία διέξοδο προς τα βορειοανατολικά, την οποία διέσχιζε ο δημόσιος δρόμος που οδηγούσε στην ενδοχώρα του Ξηρομέρου, ο χώρος της κωμόπολης είναι περίκλειστος από τα βουνά Βελούτσα, Αλογοβούνι και Χαλκίτσα, με αποτέλεσμα το κλίμα να είναι το καλοκαίρι πολύ ζεστό και το χειμώνα υγρό, εξαιτίας των νότιων πελάγιων ανέμων (άρθρο 4).

Κατά τα λοιπά η θέση διέθετε επάρκεια πόρων (γεωργία, κτηνοτροφία, δασοκομία, ναυτιλία και αλιεία), καθώς και δυνατότητες επικοινωνίας με τις γύρω περιοχές.

a11

Ο σημαντικότερος χερσαίος δρόμος διέσχιζε τη «μακρά κοιλάδα» της Ακαρνανίας και οδηγούσε προς το Μαχαλά και το Βραχώρι.

Αντίθετα ο δρόμος που διέσχιζε το δάσος της Μάνινας και κατευθυνόταν προς την Κατοχή ήταν ορεινός, δύσβατος, αλλά και επικίνδυνος, αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι το δάσος γενικά ήταν ανέκαθεν καταφύγιο ληστών.

Από τα μονοπάτια της Βελούτσας ήταν προσιτές η Ζάβιτσα και η Κανδήλα μαζί με το επίνειό τους, το Μύτικα, που συγκροτήθηκε, όπως και ο Αστακός, μετεπαναστατικά σε κωμόπολη. Ο Μύτικας και η Ζαβέρδα στο Βορρά, ηΚατοχή, το Αιτωλικό και το Μεσολόγγι στο Νότο ήταν πολύ ευκολότερα προσιτά από τη θάλασσα (άρθρο 1).

Η θέση διέθετε επάρκεια πηγαίων υδάτων, όπως απαιτούσε το άρθρο 3 του προαναφερόμενου Β.Δ. (Μαυρομπολού, Πλάτανος, Μονοδέντρι, Γράβα, Αγία Παρασκευή,κ.ά.).

Παρά τις αδυναμίες της θέσης, η ίδρυση του Αστακού μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα πολλά παραδείγματα δημιουργίας νέων τακτικών και υγιεινών πόλεων, η οποία, σε συνδυασμό με την ανοικοδόμηση των ερειπωμένων πόλεων, αποτέλεσε βασικό στοιχείο της πολεοδομικής αναδιάρθρωσης της χώρας. Η πολιτική αυτή, η οποία στηρίχθηκε σε δυτικά πρότυπα, εφαρμόστηκε με συνέπεια από τις αρχές του Ελληνικού Βασιλείου καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αι., διότι υποσχόταν, αφενός, την απομάκρυνση από τον χαοτικό τρόπο οργάνωσης του χώρου κατοίκησης που ίσχυε στην οθωμανική περίοδο και, αφετέρου, τον εκσυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό της χώρας. Η ίδρυση νέων πόλεων υπήρξε αδιαμφισβήτητο σημάδι εθνικής προόδου *5.

Πυρήνα εγκατάστασης της κωμόπολης αποτέλεσε μια έκταση περίπου 50-55 στρεμμάτων εἰς το παράλιον, η οποία ανήκε πριν στη διαλυθείσα Μονή του Προφήτη Ηλία και παραχωρήθηκε από την Βασιλική Κυβέρνηση ως εκκλησιαστική γη για εποικισμό μετά από σχετικό αίτημα των περιοίκων, το οποίο είχε διαβιβαστεί με αναφορά της Νομαρχίας (23.03.1835).

Στο απαντητικό έγγραφό της (10.07.1835) η Βασιλική Κυβέρνηση υπογράμμιζε την επιθυμία της «να ἐνεργηθῇ ἡ μετοίκησις αὐτῶν εἰς το παράλιον» *6. Είναι βέβαιο ότι ο επιδιωκόμενος με τη μετοίκηση σκοπός ήταν η εμπορική ανάπτυξη της περιοχής.

astakos-palia-3

Αυτή η περιορισμένη έκταση (50-55 στρ.), η οποία απλωνόταν ανάμεσα, αφενός, στο σημείο, όπου αργότερα ανεγέρθηκε το νεοκλασικό κτίριο, δίπλα στο ξενοδοχείο του Στράτου, και, αφετέρου, το ναό του Αγίου Ανδρέα στο άλλο άκρο της παραλίας, καλυπτόταν πιθανότατα από θάμνους και είχε ανάγλυφο ανώμαλο, με λοφίσκους και ρεματιές που κατέληγαν στη θάλασσα.

Κατά προφορική μαρτυρία του οδοντοτεχνίτη…

*************************
*5:Πβ. Δ. Μονιούδη-Γαβαλά, Πολεοδομία στο Ελληνικό Κράτος, 1833-1890, Έκδοση του Τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας, Αγρίνιο 2012, σσ. 15 εξ.
*6:ΓΑΚ, ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ, Φ. 160, αριθ. εγγρ. 005: Πρὸς τὸν Νομάρχην Ἀκαρνανίας καὶ Αἰτωλίας «Περὶ τῆς αἰτήσεως τῶν κατοίκων Ἀστακοῡ». Εἰς τὴν ἀπὸ 23 Μαρτίου ὑπ’ ἀρ. 1369 ἀναφοράν σας πρὸς τὴν ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν Γραμματείαν περὶ τοῡ αἰτήματος τῶν κατοίκων Ἀστακοῡ, ἀπαντᾱται ὅτι ἡ Κυβέρνησις ἐπιθυμοῡσα νὰ ἐνεργηθῇ ἡ μετοίκησις αὐτῶν εἰς τὸ παράλιον, ἐνέκρινε νὰ παραχωρηθῶσι 50-55 στρέμματα τοῡ μοναστηρίου τοῡ Προφήτου Ἠλιοῡ, ἐκτιμηθέντα προηγουμένως ὑπὸ ἐπιτροπῆς εἰδημόνων, διορισμένων μέρος μὲν ὑπὸ τῆς τοπικῆς ἀρχῆς, μέρος δὲ ὑπ’ αὐτῶν. Καὶ νὰ πληρωθῇ ἡ τιμὴ τῆς γῆς εἰς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ταμεῑον κατὰ προθεσμίας ἀπὸ τὴν Κοινότητα Ἀστακοῡ. Ἐνεργῆσαν το Νομαρχεῑον κατὰ τοὺς ὁρισμοὺς τούτους, θέλει ἀναφέρει πρὸς τὴν Γραμματείαν. Ἐν Ἀθήναις, τῇ 10 Ἰουλίου 1835.
*************************
… Α. Αλυσανδράτου στο γράφοντα, μια τέτοια ρεματιά περνούσε ανάμεσα από τα μεταγενέστερα οπωροπωλεία του Ιωάννη και Δημητρίου Μακρή,προτού καλυφθεί και αποτελέσει ένα από τους κύριους δρόμους της κωμόπολης.

astakos-palia-5

Στα 1870 στο κεντρικότερο σημείο της αγοράς υπήρχε γέφυρα και επομένως και ρεματιά *7.

Παλιότεροι Αστακιώτες αφηγούνταν ότι εκεί όπου έχει κτισθεί τονεοκλασικό της οικογένειας Κλοζωρή υπήρχε βαθιά χαράδρα *8.

Πολύ διαφωτιστική επί του προκειμένου είναι η αναφορά του Γεωμέτρη Ναυπακτίας, ο οποίος κατάρτισε το σχέδιο πόλης. Ως εκ τούτου κύριο καθήκον των εποίκων ήταν να εξομαλύνουν το έδαφος και να κάνουν κατοικήσιμο το χώρο *9.

Δύο χρόνια ενωρίτερα και βάσει της διοικητικής διαίρεσης της 3/15ης Απριλίου 1833 το Δραγαμέστον (Ἀστακός) είχε οριστεί πρωτεύουσα της επαρχίας Ακαρνανίας του Νομού Ακαρνανίας και Αιτωλίας, η οποία απαρτίστηκε από τις παλαιές επαρχίες Ξηρομέρου, Βονίτσης και Βάλτου. Η απόφαση ήταν ενδεικτική της σημασίας που η κεντρική Διοίκηση απέδιδε στο νέο οικισμό *10.

Αλλά γιατί υιοθετήθηκε αυτή η διπλή ονομασία; Η ονομασία Ἀστακός ανήκε στη γειτονική ερειπωμένη αρχαία πόλη, όπως αναγνωριζόταν από τουςντόπιους *11, πιθανώς αφού προηγουμένως είχε ταυτοποιηθεί από τους…

*************************
*7:ΕΘΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, αριθ. φ. 296 (31.03.1870), σ. 3: Διότι ὁ Β. Ν. Τσέλιος, ἐνεργουμένης τῆς ἐκλογῆς, ἱστάμενος εἰς τὸ κεντρικώτερον μέρος τῆς ἐνταῦθα ἀγορᾶς ἐπάνω τῆς γεφύρας, ἠπείλει τοὺς ἐκλογεῖς φωνάζων ….
*8:Κ. Κοντός, «Αστακός», Αιτωλοακαρνανική και Ευρυτανική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 2. σ. 537.
*9:Κεντρική Υπηρεσία ΓΑΚ, Αρχείο Σχεδίου Πόλεων (1833-1879) [1831-1979], Φ. 028, αριθ. εγγρ. 611.
*10:Ἐφημερὶς τῆς Κυβερνήσεως τοῡ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, 1833, ἀρ. 12 (06/18.04.1833), σ. 78.
*11:Τούτο προκύπτει από τις ακόλουθες δύο μαρτυρίες: Fr.-Ch.-H. L. Pouqueville, Voyage de la Grèce, vol. 3, Paris 1826, σ. 468: À moitié du chemin qui aboutit à la mer, dont elle est éloignée de cinq milles, on montre les restes d’ une forteresse peu considérable, qui offrent un mélange de mâçonnerie cyclopéenne entremêlée de restaurations faites à différentes époques. Les gens du pays croient reconnaître la ville d’ Astacos dans cette ville. – Ἑρ. Τράϊμπερ, Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, 1822-1828 (H. Treiber, Reminiszenzen aus Griechenland, 1822-1828). Ἀνέκδοτο Χρονικὸ τοῡ Ἀγῶνος. Μετάφραση ἀπὸ τὸ γερμανικὸ χειρόγραφο, βιογραφικὲς καὶ ἐπεξηγηματικὲς σημειώσεις Χρ. Ν. Ἀποστολίδης, Ἀθῆναι 1960, σ. 108: Στὶς 30 Νοεμβρίου: Πρὶν ξημερώσει ξεκινήσαμε μὲ τὰ πανιά. Ὁ ἄνεμος ὅπως καὶ χθές. Κατὰ τὶς 9 ἀγκυροβολοῡμε στὸ λιμάνι τοῡ Δραγομέστι. Τὸ λιμάνι εἶναι πολὺ ὡραῑο, ὑπάρχουν σ’ αὐτὸ μερικὲς ἐντελῶς κατεστραμμένες ἀποθῆκες. Ἐρείπια ἑνὸς παλιοῡ φρουρίου πάνω σ’ ἕνα λόφο σ’ ὡραία τοποθεσία ποὺ ὀνομάζεται Ἄκοστος. -To Ἄκοστος του Treiber προέκυψε πιθανώς υπό την επίδραση της ιταλικής έκφρασης a costa και ισοδυναμεί με το Ἄστακος/Ἀστακὸς.
*************************

… εγχώριους λογίους. Η ανακάλυψη της αρχαιότητας και η σύνδεσή της με το Νέο Ελληνισμό αποτελεί χαρακτηριστικό της εθνικής αφύπνισης των Ελλήνων, η οποία εκδηλώθηκε στη διάρκεια του Διαφωτισμού. Η ονομασία Ἀστακός είχε ξεχαστεί στη διάρκεια του Μεσαίωνα και είχε αντικατασταθεί από το σλαβικό Δραγαμέστον (=κοιλαδότοπος), η οποία μαρτυρείται για πρώτη φορά στο πλαίσιο μιας αφήγησης για μία επιδρομή Σαρακηνών στα τέλη της τρίτης δεκαετίας του 9ου αι.

scan0336-2-1a

Ο νέος οικισμός βαπτίστηκε με το αρχέγονο όνομα Ἀστακός σύμφωνα με την αρχαιολατρική τάση της εποχής, αλλά διατήρησε και το όνομα του σκαλώματος Δραγαμέστον, όπως επέβαλλε ο ρεαλισμός. Θα λέγαμε ότι η πρώτη ονομασία είναι πιο επίσημη και η δεύτερη πιο λαϊκή. Η διπλή ονομασία του οικισμού θα διατηρηθεί μέχρι τα μέσα του αιώνα, οπότε θα κατισχύσει οριστικά η χρήση του ονόματος Αστακός, χωρίς να αποκλείεται η σποραδική χρήση της λαϊκής ονομασίας.

Από διοικητική άποψη το χωριό Αστακός/Δραγαμέστο, όπως και τα γειτονικά χωριά Βασιλόπουλο και Βλυζανά, αποτελούσαν αυτοτελείς κοινότητες διοικούμενες από προκριτοδημογέροντες *12. Σε έγγραφο από 20.03.1835 οΓεώργιος Μαγγίνας, εκπρόσωπος της τοπικής διοικητικής αριστοκρατίας, αναφέρεται μεταξύ των προκριτοδημογερόντων της…

*************************
*12:ΓΑΚ, Σειρά #001, Υποσειρά #004, Υποσειρά #005, Φάκελος #429, αριθμός εγγράφου 018.
*************************
… δημογεροντίας Ξηρομέρου. Στις 19η Ιουνίου/ 1η Ιουλίου 1836 ιδρύθηκε με Β.Δ. ο Δήμος Αστακού.

Το παράδοξο είναι ότι αρχικά ο Αστακός δε διαχωρίστηκε από το παλαιό χωριόΔραγαμέστο, αλλά θεωρήθηκε ως επέκτασή του στα παράλια.

Η αντίληψη αυτή δικαιολογεί και την υιοθεσία διπλής ονομασίας. ΤοΔραγαμέστο/Αστακός προσδιόριζε, αρχικά τουλάχιστον, ένα «διπλό» ή «δίδυμο» οικισμό. Οι συνολικά 782 κάτοικοί του κατανέμονταν μεταξύ του παλαιού Δραγαμέστου και του σκαλώματος, με την αναλογία ωστόσο να μεταβάλλεται ταχύτατα υπέρ του Αστακού, καθώς το σκάλωμα συνεχώς προσέλκυε νέους εποίκους.

astakos-palia-2

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ένα αυτοτελές οικοδομικό τετράγωνο στηνέα πόλη κατοικούνταν από πρώην Δραγαμεστινούς (Τσέλιος, Κοράκης, Ψωμάς).
Άλλες γνωστές οικογένειες μετοίκησαν από άλλα χωριά της επαρχίας Ξηρομέρου (Γεροθανάσης από Πρόδρομο, Μάντζαρης από Σκουρτού, Καρούσος από το Βασιλόπουλο, Μουσές από Μπαμπίνη). Τα στοιχεία αποδεικνύουν τη δυναμική συμβολή του Ξηρομέρου στη διαμόρφωση της πληθυσμιακής φυσιογνωμίας του Αστακού.

Ενδεικτικό της στενής σχέσης μεταξύ Δραγαμέστου και Αστακού είναι το γεγονός ότι σε ανταπόκριση εφημερίδας για την αντιβαυαρική εξέγερση του 1836, ο Αστακός αναφέρεται ως Κάτω Δραγαμέστον *13. Σύμφωνα με μαρτυρία τουΔραγαμεστινού Κ. Γεωργάκη Μωραΐτη από 04.02.1836 και ώραν 6 μ. μ., περιεχόμενη σε αναφορά του νομοδιευθυντή του Νομού Ακαρνανίας, οι επαναστάτες σκόπευαν να απομακρύνουν («σηκώσουν») τον τελώνη, το λιμενάρχη και γενικά τους δημοσίους υπαλλήλους που έδρευαν στο σκάλωμα (όπως συνέβη και στο Μύτικα) και «νὰ πωλήσουν…..

*************************
*13: Ἀθηνᾱ, Ἔτος Ε΄ (1836), ἀριθ. φύλ. 310, σ. 1: […] οἱ εἰρηνικοὶ κάτοικοι τοῡ κάτω Δραγαμέστου ἀπέκρουσαν τοὺς στασιαστὰς αὐτούς, και σ. 2: [..] καθὼς ἔκαμαν οἱ καλοὶ κάτοικοι τοῡ κάτω χωρίου Δραγαμέστου• πβ. Δ. Μιτάκης, Η Επανάσταση του 1836 (Η Πρώτη Πολιτική Επανάσταση της Νέας Ελλάδας), Αθήνα 1983, σ. 49 και σημ. 52, σ. 199.
*************************
… και τας ἀποθήκας τῶν γεννημάτων τῶν ἐνοικιαστῶν *14, οἵτινες εὑρίσκονται εἰς τὸ Σκάλωμα τοῡ Ἀστακοῡ» *15. Εδώ η λέξη σκάλωμα αναφέρεται μόνη της ή συνδυάζεται με τη νέα ονομασία (σκάλωμα Αστακού).

Ο γεωλόγος Karl Gustav Fiedler, ο οποίος διανυκτέρευσε στη σκάλα το βράδυ της 15ης/27ης προς τη 16η/28η Δεκεμβρίου 1836, χρησιμοποιεί τη λαϊκή ονομασία Σκάλα [Δραγαμέστου], σημειώνοντας ότι αποτελούνταν από μερικά οικοδομήματα, τα οποία απείχαν ένα τέταρτο της ώρας από τους πρόποδες του όρους (όπου κυλάει το ποταμάκι της Βλύχας).

Σ’ αυτά πρέπει να ανήκαν, εκτός των αποθηκών, τα δημόσια κτίρια (τελωνείο, λιμεναρχείο, δημαρχείο, ειρηνοδικείο και το κτίριο της ενωμοτίας της χωροφυλακής, η οποία αναφέρεται στην αφήγηση του γερμανού γεωλόγου), αλλά και ιδιωτικές κατοικίες παλαιότερες*16 ή μεταγενέστερες του 1833 *17….

*************************
*14: Η ύπαρξη των αποθηκών μαρτυρείται από τα μέσα του 18ου αι. (Ι. Δημητρούκας, Ιστορία του Δραγαμέστου/Αστακού και της περιοχής του, Αθήνα 2010, σσ. 92-93). Σε συμβολαιογραφικά σωζόμενη διαθήκη της Τασούλας, χήρας Ιωάννου Μπαλαγιώργου (αριθμός συμβολαίου 385/22.08.1839), αναφέρονται ως συνοικία τα Πέρα Μαγαζιά, τα οποία ταυτίζονται με τη σημερινή περιοχή του Αγίου Ανδρέα. Το όνομα υποδηλώνει ότι υπήρχε και τοποθεσία Μαγαζιά, ταυτιζόμενα με τα magazines του άγγλου περιηγητή W. Leake. Εδώ το 1836 οι ενοικιαστές της δεκάτης των γεννημάτων τοποθετούσαν τα δημητριακά που πλήρωναν ως φόρο οι χωρικοί.
*15: Ἀθηνᾱ, Ἔτος Ε΄ (1836), ἀριθμ. φύλ. 310 (11.02.1836), σ. 1. Πβ. Δ. Μιτάκης, Ἡ Ἐπανάσταση τοῡ 1836 (Ἡ Πρώτη Πολιτικὴ Ἐπανάσταση τῆς Νέας Ἑλλάδας), Ἀθῆναι 1983, σ. 49, σημ. 52.
*16: Εκτός του Γεωργίου Νικολού Βαρνακιώτη (Ἀρχεῑα τῆς Ἑλληνικῆς Παλιγγενεσίας, τ. 9, σσ. 199-200), κατοικία στον Αστακό διέθεταν από τα χρόνια του Αγώνα οι Καρουσαίοι και οι Μαγγιναίοι (Χασάπης, Αστακός, Λεύκωμα. Συμβολή στην Ιστορία της Δυτικής Ελλάδος, Αθήνα 1971, σ. 96) , πιθανώς στον Άγιο Ανδρέα, σύμφωνα με την παράδοση.
*17:Τέτοιες ήταν η φροντισμένη κατοικία του Ευσταθίου Μαγγίνα, η οποία κρίθηκε άξια να φιλοξενήσει δύο φορές το στρατηγό Θεόδωρο Γρίβα την άνοιξη του 1845, οπότε επισκέφθηκε την περιοχή (εφ. ΑΙΩΝ, φύλ. 22.04.1844), η οικία των αυταδέλφων Εὐσταθίου καὶ Γρηγορίου Γεωργίου Μαγγίνα, η οποία έκειτο πλησίον του παραλίου και στέγαζε το κατάστημα του Ειρηνοδικείου Ξηρομέρου (Βλ. Συμβ. Συμβολαιογραφείου Αστακού με αρ. 952/05.11.1842). Δύο σπίτια στον Αστακό είχε και ο Βαγγέλης Μαγγίνας, το ένα στη Δημητρούλα και το άλλο στην παραλία, κοντά στο μόλο της Βαγγέλαινας, άλλως Μαρίας Κωστούλα Χασάπη (Χρ. Κ. Χασάπης, Αστακός, Λεύκωμα, Αθήνα 1971, σ. 99 με φωτογραφία). Το 1841 ο Γεώργιος Γεροθανάσης, έμπορος εκ Προδρόμου, κατείχε κατά το ήμισυ ένα ερημόσπιστο προς το παράλιον του Αστακού και αγόρασε το άλλο μισό από την Ειρήνη Καλογερή Καρούσου με το περιβάλλον οικόπεδο, το οποίο συνόρευε προς Δ με ένα ερειπωμένο κτίσμα, προς Ν με ένα γήπεδο μοναστηριακό, προς Α με ένα οσπίτιον των Καρουσαίων και προς Ν με οικόπεδο του Ν. Μαγγίνα/Μαγγινόπουλου (Συμβόλαιο Συμβολαιογραφείου Μεσολογγίου με αριθμό 1093/12.08.1841). Στα Πέρα Μαγαζιά (σημερινή συνοικία Αγίου Ανδρέα) υπήρχε η οικία των αδελφών Προίκα και της θείας τους Τασούλας Μπαλαγιώργου (Συμβόλαιο Συμβολαιογραφείου Αστακού με αριθμό 385/22.08.1839).
*************************
…. Στην Σκάλα ο γεωλόγος συνάντησε τον δήμαρχο και ένα ενωμοτάρχη που διοικούσε μια ενωμοτία 10 ανδρών και μερικούς ελαφρά οπλισμένους ρέμπελους (αντάρτες και τώρα άτακτους) *18. Με την ευκαιρία αυτή ο Fiedler κάνει λόγο για τον άγριο και αδάμαστο χαρακτήρα των κατοίκων, τονίζοντας ότι η εξέγερση του 1836 ξεκίνησε από το Δραγαμέστο. Από το κείμενο συνάγεται γενικά ότι λίγα χρόνια μετά την Επανάσταση άρχισαν να συγκροτούνται οι πολιτικές και αστυνομικές αρχές της πόλης ως έδρας του ομώνυμου Δήμου *19.

Στις 19η Ιουνίου/ 1η Ιουλίου 1836 ιδρύθηκε με Β.Δ. ο Δήμος Αστακού με πρωτεύουσα τον Αστακό (Δραγαμέστον) (782 κάτοικοι), ενώ περιλάμβανε και τα χωριά Βασιλόπουλο (284 κάτ.) και Ἀλυζίνα (133 κάτ.). Στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται προφανέστατα για το χωριό Βλυζανά, το όνομα του….

*************************
*18: Σύμφωνα με τον Ι. Σ. Κολιόπουλο, Περί λύχνων αφάς. Η ληστεία στην Ελλάδα (19ος αι.), Θεσσαλονίκη: Βάνιας 1994, σσ. 25 εξ., η σύσταση της χωροφυλακής το θέρος του 1833 συνέβαλε ίσως στην προσωρινή περιστολή της ληστείας, με την απορρόφηση στο σώμα αυτό πολλών ατάκτων.
*19: K. G. Fiedler, Reise durch alle Theile des Königreiches Griechenland im Auftrag der Königlichen
Regierung in den Jahren 1834 bis 1837, 1. Teil, Leipzig 1840, σσ. 164-165.
*************************
…. οποίου αλλοιώθηκε υπό την επίδραση του ονόματος της γειτονικής αρχαίας Αλυζίας. Ο δήμος κατατάχθηκε στη γ΄ τάξη (1299 κάτοικοι) *20. Οι διαθέσιμες πληροφορίες μας για την πρώτη πενταετία (1836-1841) της δημοτικής αυτοδιοίκησης στο δήμο Αστακό είναι ελλιπείς. Ο πρώτος….

*************************
*20: Ε. Γ. Σκιαδάς, Ιστορικό Διάγραμμα των Δήμων της Ελλάδος, 1833-1912, έκδοση Υπουργείου Εσωτερικών, Αθήνα 1993, σ. 193. Σύμφωνα με τον Νόμο «Περὶ Συστάσεως τῶν Δήμων» (27.12.1833/ 08.01.1834), οι δήμοι γ΄ τάξεως, όπως ο Αστακός μέχρι το 1840, διοικούνταν από το Δήμαρχο, ένα Πάρεδρο και 6/μελές Δημοτικό Συμβούλιο. Οι δήμοι β΄ τάξεως διοικούνταν από το Δήμαρχο, δύο μέχρι τέσσερις Παρέδρους και 12/μελές Δημοτικό Συμβούλιο (άρθρο 39). Ο δήμαρχος είχε τριετή θητεία, μπορούσε όμως να παυθεί και ενωρίτερα δυνάμει βασιλικής ή δικαστικής αποφάσεως (άρθρο 43). Θεωρητικά το δικαίωμα εκλογής στις δημοτικές εκλογές είχε το σύνολο σχεδόν των αρρένων πολιτών άνω των 25 ετών. Στην πράξη υπήρχε επίφαση δημοκρατικότητας και οι δημοτικοί σύμβουλοι εκλέγονταν με βάση την περιορισμένη ψήφο, ενώ οι δημοτικές αρχές, χωρίς να λογοδοτούν στο λαό, αναδεικνύονταν, ελέγχονταν και παύονταν δυνάμει βασιλικής ή δικαστικής απόφασης, εφόσον έπαυαν να είναι αρεστές στην κεντρική εξουσία. Εκλογικό σώμα ήταν η δημαιρεσιακή συνέλευση, απαρτιζόμενη από τους «μᾶλλον φορολογουμένους δημότας», οι οποίοι δεν έπρεπε να είναι λιγότεροι από το ένα όγδοο του συνόλου των δημοτών. Ο δήμαρχος και οι πάρεδροι εκλέγονταν από το δημαιρεσιακό συμβούλιο, αποτελούμενο από τις δύο αυτές κατηγορίες πολιτών, το οποίο πρότεινε τρεις υποψηφίους, από τους οποίους εξέλεγε τελικά το Δήμαρχο ο Βασιλιάς ή ο Γραμματέας επί των Εσωτερικών ή ο Νομάρχης, ανάλογα με το μέγεθος του Δήμου. Η θητεία του δημάρχου και των παρέδρων ήταν τριετής, ενώ το δημοτικό συμβούλιο εκλεγόταν για εννέα χρόνια με άμεση εκλογή από τους δημότες. Το δικαίωμα της άμεσης, καθολικής και μυστικής ψηφοφορίας καθιερώθηκε και για τις Δημοτικές Εκλογές με το άρθρο 105 του Συντάγματος του 1864. Η ψηφοφορία δε γινόταν πλέον με ψηφοδέλτιο, αλλά με σφαιρίδιο. Εκλέκτορες ήταν οι άρρενες που είχαν συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας τους. Οι εκλεγόμενοι έπρεπε να έχουν συμπληρώσει το 30ό έτος της ηλικίας τους. Η θητεία των δημάρχων γινόταν τώρα τετραετής (Νόμος περὶ Δημαιρεσιῶν, 20.11.1864, άρθρα 1-2). (Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770-2000, 4ος τόμος: Το Ελληνικό Κράτος, 1833-1871: Η εθνική εστία και ο Ελληνισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Αθήνα 2004, σσ. 32-33. Πβλ. Χ. Μπαμπούνης, Τοπική Αυτοδιοίκηση και Ελλαδικός Χώρος, Θεσσαλονίκη 2007, σσ. 52-53, 67).
*************************
… δήμαρχος Αστακού, του οποίου, ο γράφων τουλάχιστον, αγνοεί το όνομα, υπηρέτησε από τα μέσα ή το φθινόπωρο του 1836 μέχρι τα μέσα ή το φθινόπωρο του 1839, εφόσον η δημαρχική θητεία είχε τριετή διάρκεια.

Ωστόσο δεν ολοκλήρωσε τη θητεία του, όπως προκύπτει από δύο έγγραφα του 1839, στα οποία υπογράφει ως ἐκτελῶν χρέη δημάρχου Ἀστακοῡ ο πάρεδρος Απόστολος Μανδήλη *21. Προφανώς ο κανονικός δήμαρχος είχε παυθεί για άγνωστους λόγους.

Δημοσιεύματα της εποχής επικρίνουν σφοδρά τις καταχρήσεις δυτικοελλαδιτών δημάρχων, που συνδυάζονταν με ανελέητη εκμετάλλευση των παραγωγικών τάξεων, ιδίως των οπαδών της αντίπαλης παράταξης *22.

Άγνωστη παραμένει η ταυτότητα του δημάρχου Αστακού και στη διετία 1840-1841.

Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ο δήμος Αστακού επεκτάθηκε. Με το Β. Δ. της 27ης Νοεμβρίου/9ης Δεκεμβρίου 1840 (ΦΕΚ 5/1841) «Περὶ συγχωνεύσεως τῶν δήμων τῆς ἐπαρχίας Βονίτσης», τμήμα του δήμου Μαραθίας με τα χωριά Μαχαιρά, Χρυσοβίτσα, Πρόδρομος, Ρούστα και Σκουρτού εντάχθηκε στο δήμο Αστακού, ο οποίος με τη νέα του σύσταση κατατάχθηκε στη β΄ τάξη με 2255 κατοίκους *23.
Για τους δήμους αυτού του μεγέθους ο νόμος προέβλεπε 2-4 παρέδρους και 12μελές Δημοτικό Συμβούλιο (άρθρο 39). Το διπλό όνομα του δήμου έχει τώρα απλοποιηθεί, αφού απέβαλε το όνομα Δραγαμέστο.

*************************
*21: Πρόκειται για την από 19.07.1839 αίτηση απονομής αριστείου του Β. Πέτα, κατοίκου Αστακού γεννηθέντος στο Δραγαμέστο, προς τη Δημαρχία Αστακού (ΓΑΚ, Αριστεία, Φάκ. 42, αριθ. εγγ. 56), και το από 17.09.1839 μοναστηριακό (ΓΑΚ, Μοναστηριακά, Φάκ. 160, αριθ. εγγ. 20).
*22: ΑΙΩΝ, 05.10.1838, σ. 4, και 17.05.1839, σ. 4.
*23:Ε. Γ. Σκιαδάς, Ιστορικό Διάγραμμα των Δήμων της Ελλάδος, 1833-1912, έκδοση Υπουργείου Εσωτερικών, Αθήνα 1993, σ. 193.
*************************

a13

astakos-palia-2

astakos-palia-6

Φωτογραφίες:
– Λεύκωμα του Χρήστου Χασάπη για τον Αστακό με τίτλο «Αστακός, Ιστορικόν-Βιογραφικόν-Λαογραφικόν Λεύκωμα»
Αστακός: τότε και τώρα http://astakos-photos.blogspot.gr/
-Facebook Βασιλόπουλο Ξηρομέρου
-ψηφιακό αρχείο της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου της Κολωνί

Γράφει ο Γιάννης Δημητρούκας
Ιστορικός-διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μονάχου

http://iaitoloakarnania.gr/

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΞΗΡΟΜΕΡΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου 2016 18:37

Όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την ΟΧΕ της Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού

Η Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας Χριστίνα Σταρακά με την ακόλουθη ανακοίνωση μας καλεί να γνωρίσουμε την Ολοκληρωμένη Χωρική Επένδυση(ΟΧΕ) της Αιτωλοακαρνανίας για τη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου-Αιτωλικού.

Χρήσιμες ερωτήσεις και απαντήσεις από την Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας για το μεγάλο πρόγραμμα Παρεμβάσεων και Επενδύσεων που αλλάζει την προσέγγιση και την δυναμική της Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού.

Τι είναι η Ο.Χ.Ε.;

Η Ολοκληρωμένη Χωρική Επένδυση(Ο.Χ.Ε.)αποτελεί ένα από τα εργαλεία για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των αναπτυξιακών στρατηγικών σε τοπικό επίπεδο, καθώς συνδυάζει διάφορες κατηγορίες επενδυτικών σχεδίων για την βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, την προώθηση της απασχόλησης και την προστασία του περιβάλλοντος σε μια περιοχή με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Η ΟΧΕ είναι ένα νέο εργαλείο σχεδιασμού ολιστικής προσέγγισης. Αποτελεί, δε, ένα πολυτομεακό και πολυταμειακό εργαλείο που αντλεί πόρους από το Π.Ε.Π Δυτικής Ελλάδας αλλά και από άλλες χρηματοδοτικές πηγές.

Σε ποια περιοχή αφορά η ΟΧΕ Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας;

Στα πλαίσια του ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας 2014-2020 η υλοποίηση της ΟΧΕ στην Αιτωλοακαρνανία αφορά στην ευρύτερη περιοχή της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού, έναν από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους υγροβιότοπους της Μεσογείου. Ο πανέμορφος αυτός τόπος έχει ανακηρυχθεί Εθνικό Πάρκο, έχει ενταχθεί στο καθεστώς προστασίας της σύμβασης Ramsar, περιλαμβάνεται στον Ευρωπαϊκό Δίκτυο NATURA 2000 και έχει χαρακτηριστεί Τόπος Κοινοτικής Σημασίας και Ειδική Ζώνη Διατήρησης. Ως εκ τούτου, συνιστά ένα φυσικό τοπίο με ιδιαίτερη περιβαλλοντική σημασία, μέσα στο οποίο η φύση και η παραγωγική δραστηριότητα συνυπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ποιο είναι το «δυνατό χαρτί» της ΟΧΕ;

Το «δυνατό χαρτί» της περιοχής είναι το υδάτινο στοιχείο ως πόλος ανάπτυξης και αναζωογόνησης της περιοχής, μέσω 4 στόχων:

Α. την διασφάλιση της καλής ποιότητας των υδάτων της λιμνοθάλασσας, ως το θεμελιώδες ζήτημα επιβίωσης και ανάπτυξης της περιοχής

Β. την διαμόρφωση ενός εξωστρεφούς και ανταγωνιστικού παραγωγικού ιστού στους τομείς αγροδιατροφής και τουρισμού/πολιτισμού

Γ. την κατοχύρωση και ενίσχυση της ελκυστικότητας της περιοχής ως τόπο επίσκεψης και διαμονής

Δ. την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και την αντιμετώπιση φαινομένων κοινωνικού αποκλεισμού.

Πως σχεδιάστηκε η ΟΧΕ;

Σε δύο φάσεις: Η Α΄Φάση έληξε τον Μάρτιο του 2016 όταν οριοθετήθηκε η περιοχή παρέμβασης, διαπιστώθηκε και επαναβεβαιώθηκε η σκοπιμότητα της συγκεκριμένης ΟΧΕ, αναδείχτηκαν τα προβλήματα, οι αδυναμίες και οι προκλήσεις της περιοχής. Στη συνέχεια ακολούθησε μια εκτεταμένη διαβούλευση με παραγωγικούς φορείς, επιχειρήσεις, κοινωνικούς εταίρους, υπηρεσίες και φυσικά τον δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου. Όλοι οι προαναφερόμενοι φορείς είναι αυτοί που επέλεξαν τους κλάδους εκείνους που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν νέα εισοδήματα και θέσεις εργασίας σε ένα αναβαθμισμένο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον. Από την Α΄Φάση, λοιπόν, καταλήξαμε στο όραμα της ΟΧΕ.

Το επιστέγασμα αυτής της διαβούλευσης και των προτάσεων, δηλαδή η στρατηγική, οδήγησε στην Β΄Φάση που ψηφίστηκε από το Περιφερειακό Συμβούλιο στις 28/9/2016. Μια στρατηγική που εστιάζει σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας των πολιτών και αφορά σε έργα και δράσεις που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον, την απασχόληση, την επιχειρηματικότητα, τον πολιτισμό, τον τουρισμό.

Ποιο είναι το όραμα της ΟΧΕ;

Το όραμα, λοιπόν, της ΟΧΕ για την συγκεκριμένη περιοχή είναι: η καθιέρωση ενός νέου οικο-αναπτυξιακού και χωροταξικού προτύπου βασισμένου στο ενδογενές ανθρώπινο, φυσικό και πολιτιστικό κεφάλαιο της περιοχής της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού, με την αναγνώριση της θεμελιώδους συμβολής του υδάτινου στοιχείου στην ταυτότητα και την οικονομία της περιοχής.

Ποια είναι η λογική της παρέμβασης για να υλοποιηθεί αυτό το όραμα;

Η λογική ξεκινά από την σχέση της πόλης με το νερό και το πώς το Μεσολόγγι προσδιορίζεται από το υγρό στοιχείο.

*Σήμερα η ισορροπία του συστήματος «πόλη και νερό» έχει διαταραχθεί

*Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι η πόλη αναπτύχθηκε χωρίς να ληφθούν υπόψη οι παράμετροι του τοπίου.

*Οι συνεχείς επιχωματώσεις απομάκρυναν τη θάλασσα από την πόλη.

*Αποτέλεσμα αυτών είναι η δημιουργία μιας ζώνης, στο παραθαλάσσιο μέτωπο, με μεγάλης κλίμακας οικοδομικά τετράγωνα, η οποία αποτελεί ένα φράγμα, ένα εμπόδιο. Η πόλη φαίνεται να στρέφει την πλάτη της προς τη θάλασσα.

*Η σχέση των κατοίκων της πόλης με το νερό έχει αλλοιωθεί.

*Καθώς εισέρχεται κανείς στην Ι.Π. Μεσολογγίου δεν αντιλαμβάνεται ότι το σημείο αναφοράς της είναι η λιμνοθάλασσα γιατί δεν προσανατολίζεται με βάση αυτήν.

*Η πόλη είναι αποκομμένη από το λιμάνι, αποκομμένη από τον πλουτοπαραγωγικό, τουριστικό και πολιτιστικό της πόρο.

Θέλοντας να αποκατασταθεί αυτή η σχέση και να επαναπροσδιορισθεί η ταυτότητα της πόλης, παράλληλα με την αναπτυξιακή δυναμική του υγρού στοιχείου ως πόλο ανάπτυξης, εντοπίζονται νευραλγικά σημεία όπου παρεμβαίνοντας κάποιος μπορεί να αρχίσει να αλλάξει την εικόνα της περιοχής.

Στόχος είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας των δύο πόλων του οικοσυστήματος, του ανθρωπογενούς και του φυσικού, με την εισχώρηση του ενός μέσα στο άλλο. Υπό το πρίσμα αυτό εκπονήσαμε ένα σχέδιο δράσης βασισμένο σε 7 πυλώνες παρέμβασης.

Ποιοι είναι οι 7 βασικοί πυλώνες της ΟΧΕ;

1.Διασφάλιση-βελτίωση ποιότητας του φυσικού περιβάλλοντος Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού προϋπολογισμού 21.328.915,67 ευρώ, με τις δράσεις:

1α. Συμπληρωματικά έργα αναβάθμισης των υδατικών οικοσυστημάτων της ΝΔ Αιτωλοακαρνανίας, προϋπολογισμού 10.128.915,67 ευρώ, πηγή χρηματοδότησης: Ε.Π. Αλιείας & Θάλασσας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Κατασκευή, Αναθέτουσα & Προϊσταμένη Αρχή: ΔΑΕΕ/ Διευθύνουσα Υπηρεσία: Δ.Τ.Ε. Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας.

1β.Αποχέτευση-Αποστράγγιση Αντλιοστασίων D1,D2,D6 και συναφών έργων στη Λιμνοθάλασσα προϋπολογισμού 10.600,00 ευρώ, πηγή χρηματοδότησης: Ε.Π. Αλιείας & Θάλασσας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Κατασκευή. Αναθέτουσα & Προϊσταμένη Αρχή: ΔΑΕΕ /Διευθύνουσα Υπηρεσία: Δ.Τ.Ε. Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας. 1γ.Καινοτόμο Σύστημα Διαχείρισης λυματολάσπης και διαχείριση λιπάνσεων στις γεωργικές εκτάσεις του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου.

«Ανάδειξη της Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Αιτωλικού ως αναγνωρίσιμο πόλο τουρισμού και πολιτισμού» προϋπολογισμού 4.510.000,00€, με τις δράσεις:

2α. Ποδηλατική διαδρομή μέσα στη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου

Αιτωλικού, Προϋπολογισμού 1.000.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος I.Π.Μεσολογγίου.

2β. Μουσείο Άλατος στην Τουρλίδα Προϋπολογισμού 350.000€. Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος I.Π.Μεσολογγίου.

2γ. Δράσεις ανάδειξης Φύσης – Πολιτισμού στη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου -Αιτωλικού, Προϋπολογισμού 200.000€. Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: ΦΟΡΕΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

2δ. Δράσεις εξυπηρέτησης Οικοτουρισμού στη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου -Αιτωλικού, Προϋπολογισμού 1.050.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: Τομεακό/Άλλο, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: ΦΟΡΕΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

2ε· Δημιουργία ποδηλατικές διαδρομής στον άξονα σύνδεσης του Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου με /την ανατολική περιμετρική, Προϋπολογισμού 1.500.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: Τομεακό/Άλλο, .ενός Φορέας Υλοποίησης: Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

«Προβολή – προώθηση και ανάδειξη πολιτιστικής κληρονομιάς» προϋπολογισμού 4.550.000,00 €, με τις δράσεις:

3α. Αποκατάσταση του διατηρητέου σχολικού κτιρίου με την επωνυμία «Ξενοκράτειο» στην Ι.Π. Μεσολογγίου και μετατροπή του σε μουσειακό χώρο για τη στέγαση αρχαιολογικών συλλογών, Προϋπολογισμού 3·500.00€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης:

Υποέργο 1 – «Αποκατάσταση του Ξενοκράτειου και μετατροπή του σε μουσειακό χώρο» : Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων & Τεχνικών Έργω. Δυτικής Ελλάδας, Πελοποννήσου & Νοτίου Ιονίου

Υποέργο 2 – «Δημιουργία μόνιμης έκθεσης αρχαιολογικών συλλογή· Ξενοκράτειου»:

Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος.

3β.Δημιουργία πολιτισμικής διαδρομής γύρω από την περιοχή Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού με χρήση έξυπνων ψηφιακών εφαρμογών Προϋπολογισμού 250.000€, Πηγή Xρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος

Φορέας Υλοποίησης: Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων & Τεχνικών Έργων Δυτικής Ελλάδας, Πελοποννήσου & Νοτίου Ιονίου / Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος.

3γ. Ανάδειξη Ανατολικών και Δυτικών Γεφυριών Αιτωλικού

Προϋπολογισμού 500.000€. Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας.

«Ανάπτυξη έξυπνων εφαρμογών ΤΠΕ για την προώθηση θεματικού τουρισμού και αναβάθμιση ηλεκτρονικών υποδομών και υπηρεσιών» προϋπολογισμού 750.000,00€, με τις δράσεις:

4α. Σύστημα ανάδειξης πολιτιστικής, ιστορικής, αρχαιολογικής, λαογραφικής και τουριστικής πληροφορίας για το Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου αξιοποιώντας mobile ψυχαγωγίας, τεχνολογίες και εφαρμογές εκπαιδευτικής

Προϋπολογισμού 250.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: TΕI: Δ. Ελλάδας, Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής ΤΕ, Εργαστήριο Ηλεκτρονικής Επιχειρηματικότητας και Σχεδιασμού Αλληλεπίδρασης – Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

4β. Αναβάθμιση – Ψηφιοποίηση Πινακοθήκης Δήμου Μεσολογγίου

Προϋπολογισμού 350.000€ Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

4γ. WiFi Δήμου για Επιχειρήσεις και Δημότες

Προϋπολογισμού 150.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

«Ολοκληρωμένη αστική ανάπτυξη και αύξηση της ελκυστικότητας της περιοχής» προϋπολογισμού 12.850.000,00€, με τις δράσεις:

5α. Βελτίωση προσβασιμότητας περιοχής Τουρλίδας

Προϋπολογισμού ι.8οο.οοο€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας

5β. Βελτίωση – αναβάθμιση αστικής αρτηρίας οδού Ναυπάκτου έως 2ο Λύκειο

Προϋπολογισμού 2.200.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας

5γ. Ανάπλαση ανατολικής Περιμετρικής και συνδετήριας με Δυτική Περιμετρική Οδό

Προϋπολογισμού 1.100.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

5δ. Ανάπλαση διαύλου πόλης και Βυρώνειο Πάρκο – Ανάπλαση οδού Κύπρου

Προϋπολογισμού 2.700.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

5ε. Ανάπλαση νοτίου τμήματος Αιτωλικού

Προϋπολογισμού 2.000.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

5στ. Ανάπλαση Δυτικής Περιμετρικής

Προϋπολογισμού 700.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: Τομεακό/Άλλο, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

5ζ· Αναβάθμιση οδών Μουστακλή, τμήματος Σπόρου Τρικούπη και γειτονικών πλατειών Προϋπολογισμού 1.700.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: Τομεακό/Άλλο, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου

5η. Αιτωλική Φιλοξενία «Το Σπίτι του Τουρίστα» Προϋπολογισμού 450.000€ Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

«Προώθηση και ενίσχυση Επιχειρηματικότητας» προϋπολογισμού 3.000.000,00€, με τις δράσεις:

6α. Δράσεις ενίσχυσης και στήριξης επιχειρήσει, και ειδικών μορφών επιχειρηματικότητας

6β. Αναβάθμιση – Ανάδειξη οικοπέδου περιοχής Αγ. Νεκταρίου ως επιχειρηματικό πάρκο Προϋπολογισμού 1.000.000€, Πηγή Χρηματοδότησης: ΠΕΠ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, Προτεινόμενος Φορέας Υλοποίησης: ΔΗΜΟΣ I.Π.ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Με Π/Υ

«Διασφάλιση και ενίσχυση συνθηκών απασχόλησης και ανθρώπινου δυναμικού» προϋπολογισμού 1.000.000,00€, με τις δράσεις:

7α. Δράσεις βελτίωσης των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού και ενίσχυσης της απασχόλησης

7β. Δράσεις ενίσχυσης καινοτόμων επιχειρήσεων

7γ. Δράσεις υποστήριξης εργαζομένων και επιχειρήσεων

7δ.Σχεδιασμός και λειτουργία θερμοκοιτίδας Ανάπτυξης Επιχειρηματικότητας για όλους

7ε. Προγράμματα κατάρτισης και υποστηρικτικών αυτών δράσεων για την κοινωνική ένταξη ατόμων με αναπηρία

7στ. Βελτίωση – Αναβάθμιση υφιστάμενων υποδομών δημόσιων ιχθυοτροφείων

Υπάρχει ανάγκη για συνεχή παρακολούθηση της λογικής, του οράματος, του εξωτερικού περιβάλλοντος, των εσωτερικών περιορισμών και της τρέχουσας κατάστασης της υλοποίησης για προσαρμογή και«τελειοποίηση» του σχεδίου εφόσον οι καταστάσεις το επιβάλουν. Συνεπώς απαιτείται ένα Σύστημα παρακολούθησης μέσω:

Δεικτών Αποτελέσματος
Δεικτών Εκροών

για την έγκαιρη και αποτελεσματική παρακολούθηση και τροποποίησή του εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο. Κυρίαρχο ζητούμενο ήταν η δημιουργία ενός μείγματος δράσεων και ενεργειών που εξετάστηκαν και εισχώρησαν στη στρατηγική με τη λογική της συνάφειας, σκοπιμότητας, ωριμότητας, αποδοτικότητας.

Και όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με: Ρεαλισμό, Συνέργεια, Ιεράρχηση, Προτεραιότητα, Μόχλευση

Σε τι ποσοστό ολοκλήρωσης της ΟΧΕ θα είμαστε μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι στην Αιτωλοακαρνανία;

Σε ποσοστό άνω του 100%! Πρόκειται για Ανταγωνιστικό Πρόγραμμα και το κίνητρό μας είναι να είμαστε έτοιμοι για να απορροφήσουμε τα κονδύλια που επιδιώκουμε. Από τη στιγμή που θα συμβεί αυτό με ταχύτητα και με πλήρη ωρίμανση μελετών υπάρχει η δυνατότητα απορρόφησης σημαντικών κονδυλίων και πέρα από όσα δεσμεύει ο προϋπολογισμός, αφού πρόκειται για πολυταμειακό εργαλείο. Πρόκειται για μια Επένδυση και μια Παρέμβαση που θα αναβαθμίσει και θα αναδείξει ένα από τα ομορφότερα και ιστορικότερα μέρη της Ελλάδας.

Είναι «στοίχημα» της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και προσωπικό του Περιφερειάρχη κ. Απόστολου Κατσιφάρα και είμαστευποχρεωμένοι να πετύχουμε.

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΦΥΣΗ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2016 20:15

Παναγία Φοινικιώτισσα, το γραφικό εκκλησάκι χωμένο μέσα στην λιμνοθάλασσα!

Χωμένο μέσα στα νερά της λιμνοθάλασσας βρίσκεται το εκκλησάκι που είναι χάρμα οφθαλμών κατά τη διαδρομή Μεσολόγγι-Αιτωλικό…

Το γραφικό εκκλησάκι βρίσκεται σε μια νησίδα μέσα στην λιμνοθάλασσα στη περιοχή Φοινικιά, το οποίο χτίστηκε το 1804 λίγα χιλιόμετρα έξω από το Μεσολόγγι στον δρόμο προς το Αιτωλικό.

Η νησίδα συνδέεται με το οδικό δίκτυο με ήπιο χωματόδρομο. Το εκκλησάκι λειτουργεί περιστασιακά, ενώ στην παραλία που σχηματίζεται δεξιά και αριστερά του χωματόδρομου, το καλοκαίρι είναι ιδανικό μέρος για θεραπευτικά λασπόλουτρα.

Μάλιστα, την περιοχή επισκέπτονται πλήθος επισκεπτών για να επωφεληθούν από τις ευεργετικές ιδιότητες της πλούσιας σε θεραπευτικά συστατικά λάσπης της περιοχής και του αλατιού.

Τη Φοινικιά, λέει ο θρύλος, συνήθιζε, να επισκέπτεται ο Λόρδος Βύρωνας με τη γάϊτα του Γαζή, κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο Μεσολόγγι, για ξεκούραση και πνευματική ανάκαμψη.

http://iaitoloakarnania.gr/

75869103

at2

at3

at5

dsc07232-exypnou-antikimenou-1

at6

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2016 18:32

Όταν ένας Αιτωλός στην Αρχαιότητα, ο Αλέξανδρος, παρομοίαζε την αρμονία των πλανητών & αστέρων με εκείνη της μουσικής

Του Λίνου Υφαντή,

Πως ταύτισε την αρμονία της λύρας με τους πλανήτες

Το σύμπαν απασχολούσε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Πυθαγόρειοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν την αρμονία του σύμπαντος και να την αντιστοιχήσουν με ένα φαινόμενο της καθημερινότητας τους. Ένας από αυτούς που ανέπτυξε θεωρίες για την μουσικότητα των πλανητών ήταν και ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός. Αν και μερικοί αμφισβητούν το Αιτωλός και θεωρούν ότι ήταν ο Αλέξανδρος ο Εφέσιος, σε πολλά κείμενα υπερισχύει η άποψη ότι ήταν πράγματι ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός, ο ποιητης της αρχαίας ελληνιστικής εποχής, που κατάγονταν από την Πλευρώνα της Αιτωλίας. Αν και ήταν γνωστός ως ποιητής παρουσιάζεται σε μια πολύ αξιόλογη εργασία ούτε λίγο ούτε πολύ να αναπτύσσει μια θεωρία που να ταυτίζει τους 7 φθόγγους της λύρας με τα7 γνωστά ουράνια σώματα της εποχής ( Γη, Σελήνη, Ερμής, Αφροδίτη, Ήλιος, Άρης, Ζεύς, Κρόνος συν Απλανείς Αστέρες). Στην πραγματικότητα είναι οκτάφθογγο) λόγω των διαστημάτων που τους κατανέµουν ανά δύο. Πρόκειται για την ομιλία-εργασία του Χαράλαμπου Σπυρίδη, Φυσικού , Ηλεκτρονικού, Ραδιοηλεκτρολόγου Α ́Καθηγητή Μουσικης Ακουστικης, Πληροφορικης του Τμήματος Μουσκών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών & Διευθυντή του Τομέως Τεχνολογιας Ήχου, Μουσικοπαιδαγωγικης & Βυζαντινης Μουσικολογιας, Διευθυντή του Εργαστηρίου Μουσικης Ακουστικης Τεχνολογιας στον Φιλολογικό Όμιλο Παρνασσό το 2013. (δείτε εδώ)

Το αυτούσιο αρχαίο κείμενο του Αλέξανδρου Αιτωλού

Από τον Θέωνα τον Σμυρναίον(XV 140) σώζονται μερικοί εξάμετροι στίχοι εξ ενόςδιδακτικού ποιήματοςτου Αλεξάνδρου του Αιτωλούμε θέμα την αρμονίαν των σφαιρών.

γαῖα μ ὲν οὖ ν ὑπάτη τε βαρεῖα τε μεσσόθι ναίει·ἀπλανέων δὲσφα ῖρα συνημμένη ἔπλετο νήτη·μέσσην δ’ ἡέλιος πλαγκτῶν θέσιν ἔσχεθεν ἄστρων·τοῦδ’ ἀπὸδὴ ψυχρὸς μὲν ἔχει διὰ τέσσαρα κύκλος·κείνου δ’ ἡμίτονον φαί-νων ἀνίησι χαλασθείς,τοῦδὲ τόσον φαέθων ὅσον ὄβριμος Ἄρεος ἀστήρ·ἡέλιος δ’ ὑπὸ τοῖσι τόνον τερψίμβροτος ἴσχει, αἴ γλης δ’ ἡελίοιο τριημίτονον Κυθέρεια·ἡμίτονον δ’ ὑπὸ τῷ στίλβων φέρεθ’ Ἑρμείαο,τόσσον δὲχρωσθεῖσα φύσιν πολυκαμπέα μήνη·κέντρου δ’ ἡ ελίοιο θέσιν διὰ (πέντ’ ) ἔλαχε χθών·αὕ τη πεντάζωνος ἀπ’ ἠέρος εἰς φλογόεν πῦρ ἁρμοσθεῖσ’ ἀκτῖσι πυρὸς κρυερῇσί τε πάχναις οὐ ρανο ῦ ἑξάτονον τόνον ἔσχεθε τὸν δι ὰπασ ῶν.τοίην τοι σειρῆνα Διὸς πα ῖς ἥρμοσεν Ἑρμῆς,ἑπτάτονον κίθαριν, θεομήστοροςεἰ κόνα κόσμου.

Νεοελληνική απόδοση:

Η μεν Γη λοιπόν, ως προσλαμβανόμενος, τοποθετείται εις το κέντρον, η δε σφαίρα των απλανών αστέρων ήτο πάντοτε η νήτη συνημμένων,ο δε Ήλιος κατείχε την Μέση των περιπλανομένων άστρων,κι από εκείνον (τον Ήλιον) η γυάλινη σφαίρα (των απλανών) σχηματίζει το διάστημα του διατεσσάρων, κι από εκείνη(τη γυάλινη σφαίρα των απλανών) ο Κρόνος χαλαρούμενος κατέρχεται έν ημιτόνιον,κι από αυτόν (τον Κρόνον) ο Δίας απέχει όσο κι από τον ισχυρόν αστέρα του Άρεως,έναν τόνον πιο κάτω από αυτούς είναι ο Ήλιος, η χαράτων θνητών, και από την αίγλη του Ηλίου ένα τριημιτόνιον μακριά η Αφροδίτη,ένα ημιτόνιον χαμηλότερα κυλά ακτινοβόλος ο Ερμής,τόσο λοιπόν (δηλαδή ένα ημιτόνιον) έπειτα η Σελήνη, η οποία χιλιοποίκιλες αποχρώσεις δίνει εις την φύση,από το κέντρο, δηλαδή την θέση του Ηλίου, έλαχε η Γη σε διάστημα δια πέντε, πέντε είναι οι ζώνες της, από τον ομιχλώδη αέρα (τους πόλους)έως το φλογερό πυρ (τους τροπικούς),και είναι προσαρμοσμένη εις τις διαπύρουςακτίνες και εις τις παγετώδεις πάχνες.Με έξι τόνους ο ουρανός βρίσκεται εις διάστημα διαπασών.Τοιούτου είδους πράγματι σειρήνα συνεταίριασε ο Ερμής, ο υιός του Διός, δηλαδή επτάχορδη λύρα, εικόνα του θεοπνεύστου κόσμου.]

Απαραίτητες οι γνώσεις μουσικής για την πλήρη κατανόηση του συλλογισμού του Αλέξανδρου Αιτωλού

Ο Καθηγητής Χ. Σπυρίδης αναφέρει στη συνέχεια:

Με τους στίχους αυτούς ο Αλέξανδρος μας παρουσιάζει τη διάταξη των ουράνιων σφαιρών, που έχει καθορίσει.Τις ουράνιες σφαίρες τις τοποθετεί επάνω σε τρία τετράχορδα και έναν προσλαμβανόμενο (Γη). Με το πρώτο τετράχορδο τα άλλα δύο ενώνονται το ένα με συναφή και το άλλο με διάζευξη. Το πρώτο τετράχορδο (Σελήνη,Ερμής, Αφροδίτη, Ήλιος) είναι του χρωματικού γένους με δομή από την υπάτη προς τη νήτη ημιτόνιο-ημιτόνιο-τριημιτόνιο. Το συνημμένο τετράχορδο (Ήλιος, Άρης, Κρόνος, Απλανείς αστέρες) είναι και αυτό του χρωματικού γένους με δομή από τη μέση προς τη νήτη συνημμένων τριημιτόνιο-ημιτόνιο-ημιτόνιο.

Από το διεζευγμένο τετρά χορδο (Άρης, Κρόνος, Απλανείς αστέρες) δεν χρησιμοποιεί τη νήτη, παρά μόνον τις άλλες τρεις βαθμίδες,διότι του αρκούν για να συμπληρώσει τη διαπασών (οκτάβα). Το τετράχορδο αυτό είναι του διατονικού γένους με δομή από την παραμέση προς τη νήτη τόνος-ημιτόνιο-τόνος.

Ο προσλαμβανόμενος με πλήρη τα δύο συνημμένα τετράχορδα δομούν την οκτάβα. Διαβάστε περισσότερα στην σελίδα 6 της «ερμηνείας των κανόνος ή νόμου του Bode-Didius» του Χαράλαμπου Σπυρίδη, Καθηγητή Μουσικής Ακουστικής, Πληροφορικής , Διευθυντής του Τομέα Τεχνολογίας Ηχου, Μουσικοπαιδαγωγικής και Βυζαντινής Μουσικολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών: http://users.uoa.gr/~hspyridis/nomosbodetitius.pdf

Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός. Η σπουδαιότητα του για την περιοχή μας

Ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός είναι ο μόνος αρχαίος Έλληνας ποιητής που έχει να επιδείξει η περιοχή μας. Γεννήθηκε στην Πλευρώνα της Αιτωλίας περίπου το 320 π.Χ. Νέος μετέβη στην Αλεξάνδρεια, τότε που ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος κατάρτιζε τη μεγάλη βιβλιοθήκη, την οποία ο πατέρας του ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ είχε αρχίσει να συγκεντρώνει. Ο Ζηνόδοτος και ο Λυκόφρων ήσαν επιφορτισμένοι με τη συλλογή και την ταξινόμηση των βιβλίων. Ο Πτολεμαίος οΦιλάδελφος ανέθεσε στον Αλέξανδρο την ταξινόμηση των τραγωδιών της κλασικής εποχής καθώς επίσης και των σατυρικών δραμάτων. Ο Αλέξανδρος διέμεινε στην Αλεξάνδρεια επί δέκα έτη.Μετά πήγε στην αυλή του βασιλέα της Μακεδονίας του Αντίγονου του Γονατά.Ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός δεν μας είναι γνωστός μόνον ως κριτικός. Όταν εργαζότανε στη Βιβλιοθήκητης Αλεξάνδρειας, έγραψε και ο ίδιος τραγωδίες, οι οποίες τον κατέταξαν ανάμεσα στην πλειάδα των Αλεξανδρινών τραγωδών, που αποτελούσαν λ.χ. ο Λυκόφρων, ο Σωσιφάνης, ο Σωσίθεος, ο Διονυσιάδης, ο Όμηρος Βυζάντιος, ο Φίλισκος ο Κερκυραίος κ.α. «Ἀστραγαλισταί» είναι ο τίτλος ενός δράματός του, που πραγματεύεται τα της νεανικής ηλικίας του Πάτροκλου. Μας έχουν σωθεί και αποσπάσματα από δύο ελεγείες του, που φέρουν τους τίτλους «Ἀπόλλων» και «Μοῦσαι»

Με την παραπάνω μελέτη βλέπουμε μια ακόμα διάσταση του: Την παρουσία Πυθαγώριων απόψεων για την μελέτη του Σύμπαντος στα έργα του.

Με το κείμενο αυτό του Αλέξανδρου Αιτωλού, η Αιτωλοακαρνανία μπαίνει και αυτή στον χάρτη των περιοχών που έχουν να επιδείξουν προσφορά στην Αστρονομία από την αρχαία εποχή.Ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός έρχεται προφητικός στις μέρες μας, καθώς τα διαστημόπλοια Voyager 1 και 2 κατέγραψαν πράγματι την ¨μουσική των πλανητών»:

agrinionews.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη, 13 Οκτωβρίου 2016 18:50

Οι καραγκιοζοπαίχτες από την Αιτωλοακαρνανία!

Αυτοί που έφυγαν κρατώντας το έθιμο του Καραγκιόζη σε όλα τα μήκη και πλάτη του νομού…

Στην ειδική έκδοση της ηλεκτρονικής εφημερίδας «Ο Καραγκιόζης μας» με τα βιογραφικά των ανθρώπων του ελληνικού και κυπριακού θεάτρου σκιών, γίνονται αναφορές σε Αιτωλοακαρνάνες καραγκιοζοπαίχτες που κράτησαν την παράδοση και σκορπούσαν χαμόγελα εκείνες τις χαλεπές εποχές.

Η σύνταξη των βιογραφικών βασίστηκε αφενός στην υπάρχουσα βιβλιογραφία γύρω από την τέχνη του θεάτρου σκιών και αφετέρου στη σχετική λίστα από το βιβλίο «Καραγκιόζης» ο πρόσφυγας του Αθανασίου Φωτιάδη.

Το iAitoloakarnania.gr σας παραθέτει με αλφαβητική σειρά τους καραγκιοζοπαίχτες από την Αιτωλοακαρνανία:

Αγαπητός Βασίλειος ή Ζεστός (1870-1941)

Ο Βασίλης Αγαπητός ή Ζεστός καταγόταν (κατά την επικρατέστερη εκδοχή) από το Νιοχώρι της Αιτωλοακαρνανίας. Ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται η συμβολή του στον εξελληνισμό του Οθωμανικού Καραγκιόζη, εξαιτίας της μαθητείας του κυρίως στον Μίμαρο αλλά και σε ορισμένους καραγκιοζοπαίχτες της Ηπειρώτικης Σχολής (Βασίλη Τσιλιά και Λιάκο Πρεβεζάνο).

Η παραπάνω καλλιτεχνική συμβολή του Αγαπητού επιβεβαιώνεται και από τον Ορέστη, ο οποίος τονίζει ότι ο Ζεστός «έπαιζε έναν καραγκιόζη κωμικό, με λεπτό χιούμορ χωρίς πολλούς ξυλοδαρμούς και αγριότητες».

agapitos

Ως επώνυμό του αναφέρεται το «Καλλίμαχος». Το «Αγαπητός» είναι το παρατσούκλι που κρατήθηκε τελικά ως επίθετό του, αντικατοπτρίζοντας όμως και τον «αγαπητό» χαρακτήρα του, όπως συμπληρώνει χαρακτηριστικά ο Ορέστης: «Αδύνατος και μικροκαμωμένος, ευγενικός με λεπτά χαρακτηριστικά, ψιλή και ντροπαλή φωνή, φορούσε πάντα καθαρά ρούχα και απαραίτητα το γελεκάκι του και ένα τσόχινο καβουράκι που το ’χε από την εποχή της δόξας του, τότε που έπαιζε στο πλευρό του Μίμαρου». Ήταν γνωστότερος ως «Ζεστός». Κατά τον Καΐμη, ονομαζόταν Ζεστός «εξαιτίας του πολύ θερμού παιξίματός του». Επικρατέστερη όμως είναι η άποψη του Ορέστη ότι ονομάστηκε Ζεστός, «γιατί έπινε, χειμώνα καλοκαίρι, ζεστά, τσάγια και χαμομήλια». Σύμφωνα και με τον Ιορδάνη Παμπούκη, το παρατσούκλι αυτό «του το κόλλησε ο δάσκαλός του Μίμαρος, γιατί έπινε Ιούλιο μήνα, τσάι ζεστό, καυτό».

Ο Βασίλης Αγαπητός πέθανε, το 1941, κατά την περίοδο της γερμανικής Κατοχής. Την ίδια χρονιά, πέθανε και ο Δημήτρης Πάγκαλος, με τον οποίο είχε συνεργασία και βαθιά φιλία (παρά το αντίθετο των χαρακτήρων τους). Οι δυο τους (και κάπως περισσότερο ο Πάγκαλος) φέρονται να είναι οι βασικοί πληροφοριοδότες του Τζούλιο Καΐμη για τον Μίμαρο, όταν ο Καΐμη ερευνούσε την τέχνη του Καραγκιόζη κατά τα χρόνια του Μεσοπολέμου στην πόλη της Πάτρας.

Άκης (Γιωργάκης)

Καταγόταν από την Αμφιλοχία. Κατά τον Τάκη Λάππα, ο (αγνώστου επωνύμου) Άκης ήταν συγγενής του Ρούλια. Είχε γεννηθεί λογικά πριν το 1900, γιατί ήταν 5-6 χρόνια πιο μεγάλος από τον Λάππα (1904-1995). Όταν ο Άκης έφυγε για την Αμερική, τα ίχνη του χάθηκαν. Τις σημειώσεις του τις άφησε στον Λάππα, ο οποίος (πριν τις αξιοποιήσει ο ίδιος) τις εμπιστεύθηκε στον Κώστα Μπίρη.

Αρσενίου Θωμάς

Καταγόταν από την Αμφιλοχία. Συγκαταλέγεται στους φορείς της ηρωικής παράδοσης του ηπειρώτικου Καραγκιόζη. Δραστηριοποιήθηκε καλλιτεχνικά στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα στον ευρύτερο χώρο της Αιτωλοακαρνανίας. Οι μικροί θεατές πείραζαν και προσφωνούσαν τον Αρσενίου, φωνάζοντας «Άει Τομά!».

Βασιλείου Θεόδωρος

Η καταγωγή του ήταν από τα Ελληνικά Μεσολογγίου και έγινε γνωστός στην ευρύτερη περιοχή με το ψευδώνυμο Καραγκιόζος.

Βρατσίστας Θωμάς

Καταγόταν από το Αγρίνιο. Ήταν μαθητής κυρίως του Βασίλαρου και δευτερευόντως του Μπέκου. Δραστηριοποιήθηκε κυρίως στη Δυτική Στερεά Ελλάδα.

Ζάχος Χριστόφορος

Καταγόταν από το Αγρίνιο και ανήκει στην ηπειρώτικη παράδοση του Καραγκιόζη. Συνεργάστηκε με πολλούς καραγκιοζοπαίχτες, όπως π.χ. με τον Βασίλαρο, τον Χρήστο Πατρινό κ.ά..

Κίτσης Νικόλαος

Τον φώναζαν Άρη και ήταν από το Αγρίνιο όπου και ψυχαγωγούσε την πόλη και τα γύρω χωριά.

spathareio1

Κουλούρης Αγαμέμνων ή Μένιος (;-1910)

Καταγόταν από την Αμφιλοχία. Ήταν μαθητής του Ηλία και ανήκει στους εκπροσώπους της Σχολής του Καραγκιόζη. Δραστηριοποιήθηκε καλλιτεχνικά κατά το δεύτερο μισό του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα στην Αθήνα και κατά κύριο λόγο στην δυτική Ελλάδα (Ήπειρο, Πελοπόννησο, Στερεά) και μέχρι περίπου το 1910, έτος κατά το οποίο πιθανότατα πέθανε.

Του αποδόθηκε (εσφαλμένως) και το παρατσούκλι «Μέμος» με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγχυση του Κουλούρη με τον Μέμο Χριστοδούλου. Η σύγχυση ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες ξεκαθαρίστηκε χάρη στον Χαρίλαο Πετρόπουλο, ο οποίος (κατά τον Δημήτρη Μόλλα) τους είχε γνωρίσει και τους δύο. Κατά συνέπεια, στον Αγαμέμνονα-Μένιο Κουλούρη (και όχι στον Μέμο Χριστοδούλου) πρέπει λογικά να αναφέρεται ένα αξιοσημείωτο αθηναϊκό δημοσίευμα των αρχών του Εικοστού αιώνα (1901), με το οποίο διαφημίζεται ο ερχομός του «Μένιου» στο θεατράκι του Ρούλια στην Αθήνα, ως «εξ Ιωαννίνων αφικόμενος».

Μέμος Χριστοδούλου (;-1925)

Καταγόταν από το Αιτωλικό. Ήταν μαθητής του Ηλία και θεωρείται «θεμελιωτής» της ηπειρώτικης παράδοσης στην Θεσσαλία και στην Μακεδονία. Από την Αιτωλοακαρνανία μετακινήθηκε στην Αθήνα και από εκεί ανηφορίζει για την περιοχή της Θεσσαλίας, όπου αναπτύσσει την κύρια καλλιτεχνική του δραστηριότητα με ορμητήριο την πόλη του Βόλου, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα (από το 1902 μέχρι και το 1925, σύμφωνα με τις μαρτυρίες του τότε θεσσαλικού τύπου). Οι μαθητές του (όπως π.χ. ο Παπαργύρης, ο Χαρίλαος Πετρόπουλος κ.ά.) δραστηριοποιήθηκαν καλλιτεχνικά κυρίως στις περιοχές της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.

Σύμφωνα με διηγήσεις θεατών από τις παραστάσεις του Μέμου, «ήταν πολύ ονομαστός, ο Μέμος, τον οποίον εμείς λατρεύαμε όταν ήμαστε παιδιά, με τα χονδρά του αστεία, που εμάς μας άρεσαν, δεν ήταν αισχρά. (…) Κανονικό ανάστημα, όχι χοντρός, όχι ψηλός, ούτε κοντός. Πρέπει ο Μέμος να έμενε στον Βόλο κάπου ανάμεσα Γαζή και Ιωλκού». Ο Μέμος ανήκει (κατά τον Δημήτρη Μόλλα) στους λεγόμενους «μυθιστορικούς καραγκιοζοπαίχτες», ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι επί χρόνια υπήρχε σύγχυση ανάμεσα στον Μέμο Χριστοδούλου και τον Αγαμέμνονα Κουλούρη, κάτι που ξεκαθαρίστηκε τελικά από τον Χαρίλαο Πετρόπουλο, ο οποίος τους είχε γνωρίσει και τους δύο.

Μπασιάκος Χαρίλαος

Καταγόταν από την Αμφιλοχία. Ήταν μαθητής του Ηλία και φορέας της Ηπειρώτικης Σχολής. Δραστηριοποιήθηκε καλλιτεχνικά μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα κυρίως στην Αιτωλοακαρνανία.

Ράμμος Φώτης (1920-1992)

Καταγόταν από την περιοχή της ανατολικής Αιτωλοακαρνανίας (ή της Φωκίδας). Πέρα από την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, (ως καραγκιοζοπαίχτης που «έπαιζε Καραγκιόζη σε στυλ Μίμαρου»), διακρίθηκε επίσης για τη συμβολή του «στην εξέλιξη του σκηνικού στον Καραγκιόζη», όπως αναφέρει ο Μίμης Μόλλας. Συνεργάστηκε με πολλούς μεγάλους καραγκιοζοπαίχτες, όπως π.χ. με τον Βασίλαρο, τον Χαρίδημο και τον Ορέστη. Ο Ορέστης μάλιστα αφηγείται ότι «ψάχνοντας για ζωγράφο, από την καλή μου τύχη βρήκα τον καλύτερο. Υπήρχε τότε ο Φώτης Ράμμος, εξαιρετικός ζωγράφος που είχε δουλέψει με το Βασίλαρο». Πέθανε στα μέσα της δεκαετίας του 1990.

Ρούλιας Γιάννης (περίπου 1855-1905)

Η ζωή του Ρούλια ενέπνευσε τον Γιάννη Βλαχογιάννη, ο οποίος στη νουβέλα του «Της Τέχνης τα Φαρμάκια» έχει ως πρωταγωνιστή του τον καραγκιοζοπαίχτη «Φούλια» (αντί για Ρούλια). Κάτι παρόμοιο επαναλήφθηκε και στη βραβευμένη μυθιστορηματική βιογραφία «Οι περιπλανήσεις ενός καλλιτέχνη», ηοποία δημοσιεύτηκε σε δώδεκα συνέχειες στην εφημερίδα του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών «Ο Καραγκιόζης μας».

Ο Ρούλιας καταγόταν από την Αμφιλοχία. Ανήκει στους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ηπειρώτικης Σχολής του Καραγκιόζη. Πρόλαβε να παρακολουθήσει παραστάσεις του γέροντα Ιάκωβου, αλλά μαθήτευσε κυρίως κοντά στον Ηλία, ο οποίος ήταν ο σημαντικότερος μαθητής του Ιάκωβου. Δραστηριοποιήθηκε καλλιτεχνικά αρχικώς για πολλά χρόνια στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας και γενικότερα στην δυτική Ελλάδα, συνεργαζόμενος μάλιστα και με τον Δημήτρη Σαρδούνη, ενώ θεωρείται ο βασικός εμπνευστής της φιγούρας του ορεσίβιου Μπαρμπαγιώργου.

Η καλλιτεχνική του καριέρα συνεχίστηκε κατόπιν με μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα, όπου (σύμφωνα με την έρευνα του Θεόδωρου Χατζηπανταζή) διέπρεψε με τις ηρωικές παραστάσεις του και γενικότερα με την κουλτούρα της ηπειρώτικης παράδοσης, την οποία μετέφερε στην πρωτεύουσα. Έχοντας ως ορμητήριό του το θεατράκι του στην οδό Σταδίου, ήταν ασύγκριτος «σε κύρος και δημοτικότητα» κατά τη δεκαετία του 1890, επιβάλλοντας τα ηρωικά έργα και τη φιγούρα του Μπαρμπαγιώργου. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ονομάζει το θέατρό του «Θέατρον ο Μπαρμπαγιώργος». Έβγαλε πολλούς μαθητές, όπως τον Αντώνη Μόλλα και τον Ανδρέα Αγιομαυρίτη, αλλά με την αυγή του 20ού αιώνα η καριέρα του άρχισε να φθίνει, με αποτέλεσμα να χαθεί σταδιακά από το καλλιτεχνικό προσκήνιο.

Το όνομά του, ωστόσο, κατάφερε να αποκτήσει θρυλικές διαστάσεις μέσα από διηγήσεις σαν την παρακάτω: «Το 1898 ο Ρούλιας έδινε παραστάσεις στην Κηφισιά. Ένα βράδυ έπαιζε κάποιο έργο ηρωικό και με έκπληξή του είδε τους θεατές ενός μουσικού θιάσου, που έπαιζε απέναντί του, να παρατάν την παράσταση του θιάσου και σαν κύμα να ’ρχονται να παρακολουθήσουν μέχρι τέλους το έργο του δικού του θιάσου των σκιών». Η συγκεκριμένη διήγηση του Φωτιάδη προέρχεται από το βιβλίο του Καΐμη, όπου το ίδιο περιστατικό περιγράφεται ως εξής: «Αναφέρουμε ένα επεισόδιο που μας το διηγήθηκε, σ’ ένα χωριό της Αρκαδίας, ο Μήτσος Βασιλιώτης. Στα 1898, βρίσκεται στην Κηφισιά, τόπο παραθερισμού της υψηλής αριστοκρατίας, όχι πολύ μακριά από την Αθήνα, όπου ο Ρούλιας είχε το θέατρο σκιών του. Ένα βράδυ, ενώ παιζόταν ένα ηρωικό έργο, βλέπουμε με έκπληξη το κοινό να εγκαταλείπει την παράσταση, που έδινε ένας θίασος Όπερας απέναντι από την παράγκα του Ρούλια, και να συρρέουν πολυάριθμοι για να παρακολουθήσουν με ενδιαφέρον και μέχρι το τέλος, το έργο που παιζόταν απ’ τον Ρούλια. Αυτό ήταν, τόσο για τον Ρούλια όσο και για το θέατρό του, πραγματική αποθέωση».

Σαρδούνης Δημήτρης ή Μίμαρος (1859-1912)

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. η καταγωγή του ήταν από την Πάτρα στην οποία μεγάλωσε και σπούδασε. Θεωρείται ο γενάρχης του νεοελληνικού θεάτρου Σκιών, αλλά τα βιογραφικά του στοιχεία δεν είναι τόσο σαφή και ξεκάθαρα. Ο Δημήτρης Σαρδούνης έμεινε γνωστότερος στην ιστορία ως «Μίμαρος».

sardounis

Ο Μίμαρος συνεργάστηκε στην Πάτρα με πολλούς καραγκιοζοπαίχτες, όπως τον Πάγκαλο και τον Αγαπητό, τους οποίους όμως δυσκολεύτηκε να πείσει για τις καινοτόμες αλλαγές του, ενώ η γόνιμη συνεργασία του με τον Γιάννη Ρούλια οδήγησε τον τελευταίο στην οριστική διαμόρφωση και επιβολή της φιγούρας του ορεσίβιου τσέλιγκα Μπαρμπαγιώργου. Σταδιακά, η καλλιτεχνική δράση του Σαρδούνη έγινε γνωστή σε ολόκληρη την δυτική Πελοπόννησο (από την Πάτρα και την Γαστούνη μέχρι τον Πύργο και την Καλαμάτα), για να κορυφωθεί στην τριετία 1899-1902, κατά την οποία ο Μίμαρος παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία τις παραστάσεις του στην Αθήνα.

Από το 1903 και εξής όμως, η καριέρα του άρχισε να φθίνει, με αποτέλεσμα ο Μίμαρος να χαθεί σταδιακά από το καλλιτεχνικό προσκήνιο και να πεθάνει, πιθανότατα το 1912, ξεχασμένος και περιθωριοποιημένος. Η ταραχώδης καλλιτεχνική καριέρα του Μίμαρου και η εξίσου ταραγμένη εποχή του ενέπνευσαν τη μυθιστορηματική βιογραφία του Βασίλη Χριστόπουλου με τον τίτλο «Στοφως της ασετιλίνης» (εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2002). Ωστόσο, την πολύ μεγάλη καλλιτεχνική αξία του Μίμαρου επιβεβαιώνουν (πρώτα από όλα) οι εφημερίδες της εποχής που έζησε, από τις οποίες σταχυολογούμε την εξής λιτή αλλά περιεκτική κριτική της Εστίας (1899): «Είναι ο τελειότερος εις το είδος του, λέγουν», ενώ η πατρινή εφημερίδα «Νεολόγος» (το έτος 1898) έγραφε ότι «ο Μίμαρος κατέστη αληθές εντρύφημα όπου και αν έπηξε την σκηνήν του».

Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι υπήρχαν βέβαια πολλοί καραγκιοζοπαίχτες που δεν γεννήθηκαν στην Αιτωλοακαρνανία, αλλά έδρασαν κατά κύριο λόγο στην Δυτική Στερεά.

http://iaitoloakarnania.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Σελίδα 245 από 374

Τελευταία άρθρα

Στο Καρπενήσι, Λετονή τραγουδίστρια γύρισε βιντεοκλίπ

Πηγή μουσικής έμπνευσης το Καρπενήσι για τη Λετονή τραγουδίστρια, Diana Černe, η οποία γύρισε νέο βίντεο κλιπ που συνοδεύει το νέο τραγούδι της με τίτλο «Pasaule». Ένα τραγούδι με οικολογικές ...

08 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Ακτές της Αιτωλοακαρνανίας: Βαρκό, ένα ήρεμο απάγκιο του Ιονίου

Λίγα χιλιόμετρα από την Πάλαιρο περνώντας το χωριό Πογωνιά, που το όνομά της τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστo’ σε όλη την Ελλάδα φθάνουμε σε μια όμορφη γαλαζοπράσινη ακτή, το Πόρτο Βαρκό. Ένα ...

06 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Η νύμφη Καλλιρρόη – Από τον Αχελώο στην Ακαρνανία

Υπήρξε μια από τις κόρες του θεού Αχελώου. Κατοικούσε με τον πατέρα της και τις αδερφές της, στις εκβολές του ποταμού. Εκεί κατέφτασε, μιασμένος και διωκόμενος από τις Ερινύες, ο Αργείος ήρωας ...

06 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Ναύπακτος: Στις 5 πόλεις της Ελλάδας με τα πιο όμορφα κάστρα (www.news247.gr)

Στις 5 πόλεις της Ελλάδας με τα πιο όμορφα κάστρα βρίσκεται η Ναύπακτος. Η Ελλάδα, μια χώρα με πλούσια ιστορία, μυθολογία και μαγευτικά τοπία, κρύβει στις γωνιές της αληθινούς θησαυρούς. Αυτά τα ...

06 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Εντυπωσιακές εικόνες από τα άγρια άλογα του Λούρου – Απόγονοι της σπάνιας φυλής της Πίνδου (www.mixanitouxronou.gr)

Εντυπωσιακές εικόνες με τα άγρια άλογα που ζουν ελεύθερα στον Λούρο Αιτωλοακαρνανίας. Προέρχονται από την σπάνια φυλή της Πίνδου που «πρωταγωνίστησε» στο Έπος του '40. Λούρος Αιτωλοακαρνανίας. Τις ...

02 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Το πρώτο σονέτο που γράφτηκε στα Ελληνικά στο Αγγελόκαστρον της Αιτωλίας, στα 1436 μ.Χ.

Αγγελόκαστρον της Αιτωλίας, στα 1436** μ.Χ., στη χώρα του Καρόλου τότε δηλ. της Ρωμανίας(Romania εις την Λατινικήν), όπου ηγεμονεύονταν την περίοδο εκείνη από Ναπολιτάνους άρχοντες. Eν έτει 1436 ...

02 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Το ανεξερεύνητο φαράγγι της Αιτωλοακαρνανίας με τον εντυπωσιακό καταρράκτη (www.skai.gr)

Το φαράγγι του Παλαιορόλακα στην Αιτωλοακαρνανία είναι ένας μικρός παράδεισος για τους λάτρεις της φύσης – αλλά μόνο για τους λίγους και τυχερούς που γνωρίζουν την ύπαρξή του. Αν και απλώνεται ...

01 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Τριχωνίδα: Το έρημο μοναστήρι της λίμνης με το παράξενο όνομα (www.exploringgreece.tv)

Από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα θα συναντήσεις μοναστήρια μικρά ή μεγαλύτερα σε κεντρικά σημεία ή πιο απομονωμένα. Εκκλησάκια σε απότομους γκρεμούς και δίπλα στη θάλασσα. Μοναστήρια σε απότομες πλαγιές ...

31 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Καλύβια Αγρινίου: Αχελώου κατάβασις… (φωτο)

Ο ποταμός Αχελώος και η γέφυρα της ΔΕΗ, βρίσκονται πολύ κοντά στον οικισμό Αγίου Γεωργίου Καλυβίων, στο σημείο όπου μετά το τεχνητό κανάλι αρχίζει η ροή του νερού στην φυσική κοίτη. Μια περιοχή ...

30 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Το ιστορικό της μάχης του Ζαπαντίου

Του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Κατσαούνη* Οι ενωμένες δυνάμεις των Ελλήνων με αρχηγούς τον Βλαχόπουλο με 500 άντρες, το Γρίβα και τον Ραζηκότσικα αρχηγό της φρουράς των ...

24 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Η Αγία Παρασκευούλα, το σημαντικό ιστορικά εκκλησάκι του Μεσολογγίου (του Χρήστου Σιάσου)

Όπως κάθε χρόνο, στις 26 Ιουλίου το Σάββατο, έτσι και φέτος η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη της Οσιομάρτυρος Αγίας Παρασκευής. Την παραμονή της εορτής, Παρασκευή 25 Ιουλίου στις 7 το απόγευμα, θα ...

24 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Κόβει την ανάσα η θέα από το ορεινό πυροφυλάκιο Αράκυνθου (βίντεο) (www.wondergreece.gr)

O Αράκυνθος ορθώνεται ως τα 984 μέτρα πάνω από την λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου αποτελώντας φυσικό σύνορο μεταξύ της θάλασσας και της λίμνη Τριχωνίδας. Κατάφυτος με βελανιδιές, πουρνάρια, καστανιές αλλά ...

23 Ιουλίου 2025

περισσότερα...